شباهت بیش از حد تصور دریاچه های قمر تایتان با دریاچه های زمین - ورزش من و تو

به گزارش خبرنگاران و به نقل از گیزمگ، اگر قصد دارید روزی روی آب های قمر زحل موسوم به تایتان(Titan) قایق سواری کنید، باید لنگری همراه خود ببرید که طناب بلندی داشته باشد. براساس اطلاعات راداری فضاپیمای کاسینی متعلق به ناسا در آوریل 2017 که در پرواز نهایی خود جمع آوری نموده است، محققان دریافته اند که دریاچه های کوچک متان روی تپه های نیم کره شمالی تایتان بیش از 100 متر عمق دارند که چرخه هیدرولوژیکی متان بر روی تایتان را توجیه می نماید.

زمین و بزرگترین قمر زحل شباهت های قابل توجهی به هم دارند. با داشتن جوی 1.45 برابر فشار جو زمین، تایتان و زمین تنها اجرام در منظومه شمسی هستند که مایع پایدار به دریاچه، رودخانه و دریا روی سطح آنها مشاهده می گردد.

درست است که مایعات روی سطح تایتان از متان و اتان تشکیل شده است و دمایی حدود منفی 179 درجه سانتیگراد دارند اما تایتان چرخه متان خود را دارد که مشابه با چرخه آب در زمین است و با تبخیر، تشکیل ابر، بارندگی و جاری شدن در رودخانه ها به دریاچه ها و دریاها می ریزد.

در حالی که مایع غالب زمین آب است، تایتان دارای دو مایع غالب است. به گفته ناسا، داده های کاسینی نشان می دهد که انتاریو لاکوس(Ontario Lacus) تنها دریاچه بزرگ در نیمکره جنوبی تایتان از مقادیر مساوی متان و اتان تشکیل شده است، اما دریاچه های شمالی عمدتاً از متان پر شده اند.

علاوه بر این، تفاوت های دیگر منطقه ای وجود دارد. نیمکره شرقی تایتان دارای دریاها، دره های کم عمق و ارتفاع است، اما نیمکره غربی، دریاچه های کوچک و عمیقی دارد.

دانشمندان می گویند که کوچک و عمیق بودن دریاچه های تایتان نشان می دهد که متان، بستر یخی و ترکیبات آلی منجمد سطح این قمر را حل نموده است. این یک فرآیند مشابه با آن چیزی است که در دریاچه های کارستی (خوردگی و انحلال توده سنگ های کربناته) واقع در آلمان، کرواسی و آمریکا یافت می گردد. این دریاچه ها بر اثر خورده شدن سنگ های کربناته مانند سنگ آهک، گچ و دولومیت توسط آب ساخته می شوند و غارهای زیرزمینی را تشکیل می دهند.

مارکو ماستروگوسپه متخصص رادار کاسینی از مؤسسه فناوری کالیفرنیا می گوید: هر بار که ما چیزی در تایتان کشف می کنیم، این قمر بیشتر و بیشتر مرموز می گردد. اما این اندازه گیری های جدید به یافتن پاسخ برای چند سوال کلیدی یاری می نماید. اکنون می توانیم چرخه متان تایتان را بهتر درک کنیم.

این تحقیق در مجله Nature Astronomy منتشر شده است.