شاد هیچ گاه هک نشد - ورزش من و تو

خبرگزاری مهر - گروه جامعه- علی قدمی: با شیوع ویروس کرونا و اعمال قرنطینه های سراسری، مدارس نیز تعطیل شدند. با طولانی شدن تعطیلات مدارس، لازم بود تا آموزش به بچه ها به صورت مجازی ادامه یابد؛ در این جهت توسعه ابزارهای الکترونیک و توسعه اینترنت یاری شایانی به آموزش غیرحضوری در مدارس نمود. در کشور ما نیز بحث آموزش غیرحضوری با ادامه محدودیت های کرونایی در سال 1399 رنگ واقعیت به خود گرفت و مدارس به یاری شبکه ها و پیغام رسان های موجود در پی تداوم آموزش بودند.

طرح شاد که از سال 1394 مطرح شده بود؛ با شیوع کرونا به طور عملی اجرایی شد و در فروردین 1399 شروع به کار کرد. در ابتدا تنها یک پیغام رسان بود و به دلیل ضعف ساختاری با مسائل عدیده ای روبرو بود. اشکالاتی که موجب شد از همان زمان بسیاری از مدارس مخصوصاً مدارس غیردولتی قید حضور در شاد را بزنند و راه دیگری را برای آموزش غیرحضوری انتخاب نمایند. قطعی مداوم، کندی در ارسال پیغام ها و باز کردن عکس ها از جمله مهم ترین مسائل شاد بود.

این مسائل در امسال تحصیلی به طور عمده بهبود یافت و شاد بیشتر به برگزاری یک کلاس کامل مجازی نزدیک شد؛ ارسال پیغام متنی و صوتی، برگزاری آزمون های تستی، برگزاری پخش زنده، تماس تصویری، امکان ارسال تکالیف و حضور و غیاب از جمله ویژگی های شاد است. بعلاوه امکان جستجو در مرورگر شادبین نیز در شبکه شاد فعال شده است تا یک فضای امن برای جستجوی دانش آموزی به همراه داشته باشد.

با این حال شاد همچنان دارای نقاط ضعف قابل توجهی است. شاد اگر چه در فرم فعلی آن به پیشرفت هایی رسیده است اما همچنان با کندی روبرو است؛ خصوصاً اگر در زمان هایی استفاده از شاد بیشتر شود؛ استفاده از شاد چندان راحت نیست. شاد در پی ایجاد یک کلاس کامل مجازی است اما هنوز برای گفتگوی تصویری زنده و تعاملی میان معلم و دانش آموزان راه زیادی مانده است. از سوی دیگر استفاده از شاد در منطقه ها پرجمعیت که تراکم جمعیتی در آن ها بالاست به دلیل مسائل اینترنت سراسری سخت است. در این زمینه ضروری است تا توسعه کمی و کیفی زیرساخت های لازم برای توسعه شاد از جمله سیاستگذاری های کلان کشور باشد و شاد همزمان با بهبود وضع اینترنت در کشور با توجه مناسب از این وضع فعلی پیشرفت داشته باشد.

موضوع دیگر در استفاده از شاد، عدم آشنایی مناسب والدین و دانش آموزان از قابلیت های شاد است و این امر موجب می شود استفاده از شاد همچنان که باید و شاید کاربردی نباشد. به همین جهت با علی کاظم زاده مدیرعامل شبکه شاد سوالات اصلی در این زمینه را مطرح کردیم.

ضرورت ایجاد شاد به وسیله دولت و وزارت آموزش و پرورش چه بود؟ آیا امروز توانسته ایم به اهداف مد نظرمان در زمان ایجاد شاد دست پیدا کنیم؟ چند درصد این اهداف امروز محقق شده است؟

سال 98 که به دلیل کرونا مدارس تعطیل شد؛ وزارت آموزش و پرورش در پی نسخه ای برای باز کردن مدارس کشور بود و مسئله تعطیلی مدارس هم مسئله ای حاکمیتی به حساب می آمد و صرفاً محدود به سیاست گذاری های وزارت آموزش و پرورش نبود. اینکه ما یک پلتفرم داخلی فراوری کنیم و از موارد مشابه استفاده نکنیم از چند جهت باید آنالیز می شد. موضوع اولی که باید به آن توجه می شد طبیعتاً توانمندی های فنی بود. یعنی یک سامانه ای که بتواند در ابعاد میلیون نفری خدمات بدهد؛ خب در آن دوره سامانه های داخلی مشابه شاد اصلاً چنین ظرفیتی نداشتند. موضوع بعدی این بود که این سامانه حتماً باید داخلی باشد. یعنی سامانه خارجی مثل اسکایپ از ابتدا رد شد؛ زیرا قرار نبود هیچ دیتایی به خارج از کشور منتقل شود. گزینه های داخلی هم اگر چه سامانه های توانمندی بودند اما امکان عرضه خدمات در ابعاد وسیع را نداشتند.

موضوع دیگری که برای وزارت آموزش و پرورش اهمیت داشت این بود که سامانه ای را در اختیار داشته باشد که برای خودش باشد، مالکش خودش باشد؛ برای همین هم سامانه تازه راه اندازی شد. لذا در نهایت قرار بر راه اندازی سامانه ای شد که هم بومی باشد، هم مرکز اطلاعات و دیتاسنتر آن در داخل کشور باشد، هم اصل برنامه نویسی آن در داخل کشور صورت گرفته باشد و هم اینکه مدیریت شبکه در اختیار وزارت آموزش و پرورش باشد تا بتواند ابعاد گسترده چند میلیون دانش آموز را پشتیبانی کند. کوشش کردیم تا به فضای پیغام رسان امکانات و قابلیت هایی را اضافه کنیم که تشکیل یک کلاس درس را برای معلم و دانش آموزان راحت تر کند. مثل گفتگوی صوتی چند طرفه که به جای اینکه معلم صدای ثبت شده خود را ارسال کند همزمان معلم و دانش آموز بتوانند با هم صحبت نمایند. یا ابزارهایی که به مرور برای برگزاری آزمون و مواردی از این دست به شاد اضافه شد.

استفاده از شبکه شاد محدود به ایام کرونا نیست

نگاه ما به شاد محدود به ایام کرونا نیست گفت: ما با این دید به کرونا نگاه می کنیم که در آینده که کرونا تمام شد و دانش آموزان به مدارس بازگشتند؛ شاد همچنان بتواند خدماتی را به دانش آموزان ارائه کند. نگاه وزارت آموزش و پرورش هم به شاد فقط محدود به ایام کرونا نبوده و نیست. وزارتخانه هم در پی این است که آموزش حضوری را با آموزش مجازی تلفیق کند.

در پی این هستیم که شاد یک مدرسه و سامانه جامع آموزشی باشد قدم های اول در این زمینه برداشته شد و در حال حاضر 14 مدرسه تحت پوشش کلاس مجازی ما در شاد هستند. ما پیش از این چنین امکانی برای آزمایش قابلیت های تازه خود نداشتیم ولی حالا در پی این هستیم که در کلاس مجازی، فضای بارگذاری کامل مطالب، برگزاری آزمون و ارسال و تصحیح تکلیف درسی وجود داشته باشد. به هر حال ابزارها در شبکه پیغام رسان خیلی محدود است. مثلاً در حال حاضر سوالات را فقط به صورت تستی می توانیم مطرح کنیم. در حالی که شاد، دیگر صرفاً یک پیغام رسان نیست و قرار است در بلند مدت بستر اصلی و عرصه آموزش خصوصاً آموزش مجازی باشد.

با توجه به گزارشاتی که در خصوص هک شاد منتشر شده است؛ چه تدابیری اندیشیده شده تا هک شاد به صورت گسترده صورت نپذیرد؟ آیا می توانیم بگوییم احتمال خرابکاری در شاد وجود ندارد؟

در خصوص اقدامات صورت گرفته برای عدم آسیب پذیری شبکه شاد در چند لایه برای جلوگیری از آسیب و هک شبکه اقداماتی انجام شد. در لایه سخت افزار قوی ترین فایروال (دیواره آتش) های موجود در کشور در سرورهای شاد به کار گرفته شد که بعد از اضافه کردن این فایروال ها دیگر نفوذی به شبکه نداشتیم. به این معنی که هیچکس با تخصص برنامه نویسی نمی تواند وارد شبکه شاد شود و خرابکاری کند. اقدام دیگری هم که در این زمینه انجام دادیم این بود که دسترسی به شبکه شاد را برای کاربران خارج از کشور از دسترس خارج کنیم که با تصمیم شورای عالی فضای مجازی این اقدام صورت گرفت. لذا ما نگرانی بابت حملات خارج از کشور نداریم زیرا جهت بسته است.

شاد هیچگاه تا به امروز هک نشده است؛ ما باید هک را به درستی تعریف کنیم. هک کردن یک کار کاملاً تخصصی است؛ یعنی فردی که به لحاظ علمی و تخصصی برتر از برنامه نویس شاد است به دیتاسنتر ما نفوذ می نماید و لایه های امنیتی شبکه را می شکند. اپلیکیشن مخاطب را تحت تأثیر قرار می دهد یا به دیتاسنتر دسترسی غیرمجاز پیدا می نماید. با این تعریف از هک، ما هیچگاه شاهد هک شاد نبودیم. آنچه که در شبکه شاد رخ می دهد کلاهبرداری است. یک کار غیرتخصصی است. فردی با تهدید، تطمیع یا اغفال از کاربر شاد پیغامک ورود به شبکه را دریافت و به جای او وارد شبکه شاد می شود این دیگر اسمش هک نیست. این خود کاربر است که جهت و دسترسی ورود به شبکه را در اختیار فرد دیگر قرار می دهد که کلاهبرداری کند. فرد کلاهبردار هم متخصص نیست. همه مواردی که پیش از این تحت عنوان هک شاد مطرح شد از جنس این دست از کلاهبرداری ها بوده است.

در بیشتر مواردی که گزارش شده است؛ کاربران غالباً گوشی خود را در اختیار فرد دیگری قرار داده بودند یا مادر و پدر گوشی خود را دست فرزند داده بودند؛ یا کاربر شاد گوشی خود را به فرد دیگری فروخته بود و خریدار وارد برنامه شاد شده بود. حتی ما مواردی از سواستفاده از اکانت کاربری مدیران مدارس و منطقه ها هم داشتیم. در حقیقت همواره خود کاربران بوده اند که امکان سواستفاده و کلاهبرداری از شبکه شاد را ایجاد کردند و دسترسی به گوشی یا دسترسی به سیم کارت خود را به فرد دیگری دادند. باید دقت کنیم به این موارد هک نگوییم.

تنها راه جلوگیری از این موارد سوءاستفاده و کلاهبرداری، مطلع سازی مخاطب است ما از پلیس فتا یاری گرفتیم و پویش بچه ها سایبری را امسال اجرا کردیم. پیغام های اطلاع رسانی برای مطلع سازی مخاطبان و کاربران ارسال کردیم تا آنان از کلاهبرداری های موجود مطلع شوند؛ یا آموزش های لازم را به مدیران مدارس دادیم

تنها راه جلوگیری از این موارد سوءاستفاده و کلاهبرداری، مطلع سازی مخاطب است ما از پلیس فتا یاری گرفتیم و پویش بچه ها سایبری را امسال اجرا کردیم. پیغام های اطلاع رسانی برای مطلع سازی مخاطبان و کاربران ارسال کردیم تا آنان از کلاهبرداری های موجود مطلع شوند؛ یا آموزش های لازم را به مدیران مدارس دادیم. مدیران مدارس عمدتاً مدیر کانال ها هستند. متأسفانه دیده شده بود که فردی دسترسی اکانت مدیر مدرسه را گرفته و با پنل مدیر در شبکه شاد پیغام منتشر می کرد. البته موارد کلاهبرداری به نسبت مهر و آبان ماه بسیار کم شده و به ندرت اتفاق می افتد.

ارزیابی شما از عدم استفاده مدارس غیردولتی و بعضی مدارس دولتی از شبکه شاد چیست؟

بخشی از این موضوع به مدیران ارشد وزارت آموزش و پرورش باز می شود. وزارت آموزش و پرورش می گوید همه از شاد استفاده نمایند اما ملاحظاتی در این زمینه وجود دارد که مسئولان وزارتخانه آن را لحاظ کردند. ما در حال حاضر دو دسته از دانش آموزان را داریم که در شبکه شاد حضور ندارند. یک دسته دانش آموزانی هستند که وضع مالی مناسبی دارند و این امکان را مدارس آنها دارند که از سامانه های قدرتمندتری استفاده نمایند. یک دسته از دانش آموزان هم هستند که اصلاً ابزار ورود به شاد را ندارند. گوشی هوشمند ندارند، یا در منطقه های زندگی می نمایند که پوشش اینترنت مناسبی ندارد.

اگر بپرسیم چرا وزارت آموزش و پرورش تا به امروز اجباری به مدارس غیردولتی برای ورود به شبکه شاد نداشته است؛ خب از ابتدا مسئله زیرساخت یک مسئله حیاتی در شبکه شاد بود. طبیعتاً اولویت با مدارسی بود که انتخاب دیگری جز استفاده از شبکه شاد نداشتند. اگر مدرسه ای این امکان را دارد که یک سرور اجاره کند این کار را انجام دهد تا دانش آموزان یک مدرسه دولتی که بودجه این کار را ندارند از خدمات بهتری در شاد بهره مند شوند.

اما این موضوع از جنبه حاکمیت وزارت آموزش و پرورش در نظام تعلیم و تربیت هم قابل آنالیز است. وزارتخانه می گوید وقتی مدارس تعطیل است از کجا بفهمیم معلم به سر کلاس می رود یا خیر، آموزش محقق می شود یا خیر. این وزارتخانه نظارت را در شاد می تواند داشته باشد. اما وقتی آموزش در شاد صورت نمی گیرد نمی تواند هیچ نظارتی بر اندازه فعالیت معلمان داشته باشد. از این منظر هم نوع برخورد آموزش و پرورش با مدارس غیردولتی فرق دارد. در مدارس دولتی معلم در استخدام آموزش و پرورش است و دولت حقوقش را پرداخت می نماید. پس دولت باید بداند که معلم کار می نماید یا خیر. اما در مدارس غیردولتی، معلم در استخدام دولت نیست. از این جهت آموزش و پرورش فشاری که برای استفاده از شاد روی مدارس دولتی دارد با مدارس غیردولتی فرق دارد.

به طور کل قانون می گوید همه مدارس باید از شاد استفاده نمایند؛ اضافه کرد: اگر شاد روزی به حدی برسد که از پلتفرم های مشابه داخلی و خارجی قدرتمندتر و بهتر شود و با توجه به اینکه ترافیک آن هم رایگان است؛ طبیعی است که همه دانش آموزان در همه مدارس از شاد استفاده می نمایند. اینکه ما می بینیم که مدارس دولتی هم گاهی ناچار می شوند به پلتفرم هایی غیر از شاد مراجعه نمایند برای این است که شاد کمبودهایی دارد. برای همین هم باید این جهت تحولی و تکاملی را طی کنیم و شاد را به جایی برسانیم که کاربر، آن را برترین گزینه ممکن ببیند و نه صرفاً به خاطر فشاری که وزارت آموزش و پرورش اعمال می نماید مجبور باشد از شاد استفاده کند.

فرایند تکامل شبکه شاد در حال طی شدن است؛ امروز ابزارهایی در شاد برای آموزش داریم که شبکه ای مثل واتساپ ندارد. در شاد می توان چندین ساعت زنده تماس تصویری داشت. یا مثلاً گفتگوی صوتی شاد امکان اجازه گرفتن دانش آموز از معلم را دارد. به همین جهت هم این سرویس ها در زمان هایی که مدارس بیشتری به خاطر کرونا غیرحضوری می شوند به سرعت مورد استفاده دانش آموزان قرار می گیرد و از این جهت بیشتر تحت فشار هستند. حالا ما باید کاری کنیم که شاد مزیت رقابتی داشته باشد. اگر نتوانیم این کار را بکنیم قطعاً به زور نمی توان مردم را مجبور به استفاده از شاد کرد.

ما باید یک تعادلی را بین کیفیت سرویس و کیفیت زیرساخت برقرار کنیم. هر چه کیفیت سرویس را بالاتر ببریم و خدمات متنوع تری در شاد داشته باشیم؛ احتیاج به زیرساخت قوی تری داریم. ضمن اینکه شاد مسئله حاکمیتی است. آموزش و پرورش با توجه به اصل 30 قانون اساسی مبتنی بر خدمات رایگان آموزشی، شاد را اجرایی نموده است اما هنوز حاکمیت به طور جدی پشت شاد نیامده و پشتیبانش نشده است و بودجه یا تجهیزات مخصوصی برای شاد در نظر نگرفته است. در حالی که در شاد، وزارت آموزش و پرورش با همکاری همراه اول که یک شرکت خصوصی است و باید جوابگوی سهامداران خود هم باشد؛ اقدام به اجرای شبکه شاد نموده است. پس ما اگر واقعاً در صدد توسعه شبکه شاد هستیم احتیاج داریم حاکمیت را پای کار بیاوریم.

البته اقداماتی در این زمینه صورت گرفته است. مثلاً شورای عالی فضای مجازی مصوبه بسیار خوبی در این زمینه داشته است که شاد به عنوان فضای آموزش مجازی کشور به رسمیت شناخته شود یا وزارت ارتباطات و فناوری اطلاعات، ترافیک مصرفی در شاد را رایگان نموده است و هزینه را به اپراتورها پرداخت می نماید. وزارت آموزش و پرورش هم در فراوری محتوا درون شاد زحمت زیادی کشیده است. اما برای توسعه زیرساخت احتیاج به حمایت جدی حاکمیت داریم.

در خصوص برآورد هزینه مورد احتیاج برای توسعه کمی و کیفی شاد، برای توسعه و ارتقای شاد برآوردی که ما داشتیم از حجم سرور مورد احتیاج تقریباً 5 تا 6 برابر حجمی است که در حال حاضر از آن استفاده می شود. برای جامعه 13 تا 14 میلیونی دانش آموزان مدارس دولتی اگر بخواهیم شاد را با کیفیت تر و با ارتقا خدمات داشته باشیم به حجم بالایی از سرور احتیاج داریم.

آیا پهنای باند فعلی اینترنت در کشور جوابگوی توسعه شبکه شاد خواهد بود؟

در خصوص اختلالات اینترنتی در شبکه شاد؛ یک موضوع وضع اینترنت سراسری است. وضع اینترنت در کشور یک بحث تخصصی دیگری است اما معین است که کیفیت اینترنت در کشور ما جوابگوی احتیاج فعلی نیست. امروز ما برای توسعه کلاس های مجازی نگران کیفیت اینترنت هستیم. وقتی در پیغام رسان، اینترنت ضعیف باشد نهایتاً پیغام چند ثانیه دیرتر ارسال می شود اما در کلاس مجازی، اینترنت ضعیف عملاً کلاس مجازی را تعطیل می نماید. مواقعی که اختلال در اینترنت به شاد مربوط بود، عمدتاً مسئله سرور مطرح می شد. سال گذشته هنوز زیرساخت به طور کامل تحویل داده نشده بود و کاربر در صف پردازش در سرورهای شاد معطل می ماند که با توجه به افزایش حجمی که تا به امروز داشتیم غیر از زمان هایی که خیلی فشار روی سیستم زیاد است؛ مشکل خاصی در سرورها نداشتیم.

پهنای باند داخلی احتیاجمند بهینه سازی است و علاوه بر آن باید به افزایش پهنای باند هم توجه کرد. معین است که سرویس های تازه ما در بعضی نقاط کشور مخصوصاً منطقه ها پرجمعیت حتماً با مشکل روبرو می شوند نگرانی ما روستاها نیستند زیرا اغلب برای یک روستای 50 نفره یک دکل گذاشته شده است اما در حاشیه شهرها و در منطقه های که در مساحت های کوچک جمعیت زیادی ساکن هستند واقعاً نگران هستیم که دچار مشکل شویم. در حالی که اگر در روستا بتوان کلاس ها را حضوری برگزار کرد در حاشیه شهرها به دلیل تراکم بالای دانش آموزان در مدارس امکان برگزاری کلاس به صورت حضوری نیست.

اقدام اولی که در این زمینه صورت گرفت این بود که هزینه اینترنت برای استفاده از شبکه شاد رایگان شد. شما بدون داشتن بسته اینترنتی هم می توانید وارد شاد شوید و از آن بهره ببرید. این استفاده رایگان خیلی مورد استفاده دانش آموزان و خانواده هاست

آیا می توان راهکاری بیاندیشیم که کودک در زمان استفاده از شاد به هر محتوایی در اینترنت دسترسی نداشته باشد؟

اقدام اولی که در این زمینه صورت گرفت این بود که هزینه اینترنت برای استفاده از شبکه شاد رایگان شد. شما بدون داشتن بسته اینترنتی هم می توانید وارد شاد شوید و از آن بهره ببرید. این استفاده رایگان خیلی مورد استفاده دانش آموزان و خانواده هاست. اصلاً برای استفاده از شاد احتیاجی به خرید بسته اینترنتی نیست. برای همین با عدم خرید بسته اینترنتی، کودک از شاد استفاده می نماید بدون اینکه دسترسی به سایت های دیگر داشته باشد.

کدهای دستوری هم تعبیه شده تا گوشی موبایل همراه با استفاده از شاد از وب سایت دیگری نتواند استفاده کند؛ لذا اگر ما این مطلعی را به خانواده ها بدهیم که برای گوشی موبایلی که از شاد استفاده می نماید احتیاجی به خرید اینترنت نیست بخشی از مسئله حل می شود.

در خصوص دانش آموزانی که سن بالاتری دارند طبیعی است که دانش آموز در فضای وب احتیاجمند جستجو یا تماشای فیلم های آموزشی است و نمی توان او را محدود به شبکه شاد کرد. درخواستی از سوی آموزش و پرورش مطرح شد که ما در شبکه شاد یک موتور جستجوی مختص دانش آموزان داشته باشد که با همکاری همراه اول و تیم ذره بین، یک نسخه از موتور جستجوی ملی در شبکه شاد به نام شادبین راه اندازی شد. کوشش کردیم در شادبین در عین حال که محتوای مورد احتیاج دانش آموزان قابل دسترسی است، دسترسی به محتواهای نامناسب نیز محدود شود که این قابلیت باعث شد شادبین مورد استفاده زیادی قرار بگیرد. در حال حاضر روزانه بیش از یک میلیون جستجو در شادبین انجام می شود که عمده این جستجوها مربوط به موارد درسی است.

قدم بعدی که باید در کشور ما اتفاق بیافتد سیم کارت های مخصوص کودک و نوجوان یا سیم کارت های دانش آموزی است که در حال حاضر قابل مشاهده است. از یک مدل از این سیم کارت های دانش آموزی تا به امروز 3 میلیون خریداری شده است. این سیم کارت ها یک پشتوانه دارد که ابزارهایی که به یاری آن در گوشی نسب می شود دسترسی ها را محدود می نماید. در فراوری این سیم کارت ها ما در قدم اول هستیم؛ می توانیم با سطح بندی دسترسی به اینترنت به هر سیم کارت سطح معینی از اندازه دسترسی به سایت ها و اپلیکیشن ها را بدهیم.

ارائه خدمات نوین آموزشی در طرح تازه شبکه شاد

بر اساس مصوبه شورای عالی فضای مجازی یک اتفاق تازه در شبکه شاد مبنی بر ارائه خدمات پولی در حال روی دادن است؛ این اتفاق به منظور خرید خدمات به وسیله دانش آموزان صورت می گیرد. امروز در شاد یک سری خدمات پایه به وسیله آموزش و پرورش ارائه می شود. این خدمات طبق قانون اساسی باید رایگان باشد یعنی کسی بابت برگزاری کلاس، ارسال تکلیف درسی، امتحان دادن یا امتحان گرفتن نباید پولی پرداخت کند اما در بازار آموزش کشور ارائه نمایندگان خدماتی داریم که محصولاتی مفید برای دانش آموزان عرضه می نماید. یک دوره آموزش برنامه نویسی، فیلم آموزش ریاضی دوم دبستان یا فیلم آموزشی مهارت های شغلی از جمله محصولاتی هستند که برای دانش آموزان بسیار مفید هستند.

وزارت آموزش و پرورش طبق چارچوبی که با عنوان خدمات اضافه نموده مصوب نموده است این مجوز را داده که در شبکه شاد ارائه چنین خدماتی امکان پذیر شود؛ گفت: این امر با دو هدف صورت می گیرد. اول اینکه برای دانش آموزان علاقه مند به آموزش های بیشتر محتوای مناسب فراوری و عرضه شود و دوم اینکه بازار خدمات آموزشی رونق بگیرد و بتوان خدمات با کیفیت تری ارائه کرد.

وی با بیان اینکه این چارچوب به وسیله وزارت آموزش و پرورش در آبان ماه امسال تدوین، تنظیم و به شورای عالی فضای مجازی ارسال شد؛ اظهار کرد: کمیسیونی در وزارت آموزش و پرورش تشکیل شده و کارهای مقدماتی آن در حال اجرا است؛ امیدواریم به زودی فراخوان دریافت این طرح ها در سایت وزارت آموزش و پرورش اعلام شود تا فعالان آموزشی طرح های آموزشی مالی خود را برای ارائه در شبکه شاد عرضه کند.

آیا اجرای این طرح خرید خدمات در راستای عدالت آموزشی است؟

طرح اخیر اتفاقاً موجب افزایش عدالت آموزشی می شود؛ امروز اگر دانش آموزی بخواهد با یک معلم خوب کلاس خصوصی برای آمادگی کنکور داشته باشد هزینه های هنگفتی را باید بپردازد اما اگر همین معلم به فراوری فیلم آموزشی کنکور اقدام کند و به جای یک دانش آموز 10 هزار دانش آموز در شبکه شاد از مطالب درسی این معلم کنکور استفاده نمایند قطعاً به عدالت آموزشی نزدیک تر است. دانش آموز با بهای اندک 2 تا 3 هزار تومانی می تواند از کلاس درسی استفاده کند که نه به معلم آن درسی داشته، نه او را می شناخته است. این طرح دقیقاً برای همین است که بتوانیم خدمات با کیفیت آموزشی را به دورترین نقاط کشور با یک هزینه بسیار پایین عرضه کنیم تا دانش آموزان استان های مرزی به محتوای آموزشی یک معلم در برترین مدارس غیردولتی تهران دسترسی داشته باشند یا فیلم آموزشی یک هنرمند صنایع دستی در یزد که تا دیروز تنها مردم یزد به او دسترسی داشتند بتواند برای مردم در سرتاسر کشور قابل مشاهده باشد.