یک اندام به ظاهر بی مصرف بدن ممکن است به مقابله با سرطان یاری کند - ورزش من و تو

به گزارش خبرنگاران به نقل از ساینس الرت پژوهشگران در بخش سلول های بنیادی و زیست شناسی باززایی در دانشگاه هاروارد و بیمارستان عمومی ماساچوست در آمریکا دریافته اند که در افرادی که غده تیموس شان با جراحی خارج شده است، افزایش خطر مرگ به هر دلیل در سنین بالا رخ می دهد.

این افراد بعلاوه با افزایش خطر دچار شدن به سرطان روبرو هستند.

البته این آنالیز که یافته های آن در ژورنال پزشکی نیوانگلند منتشر شده است، صرفاً مشاهده ای بوده است، یعنی نمی تواند ثابت کند که خارج کردن تیموس به طور مستقیم باعث سرطان یا سایر بیمارهای کشنده دیگر می گردد.

اما پژوهشگران با توجه به همین یافته ها هم معتقدند که در صورت امکان باید در اولویت بالینی قرار گیرد.

این پژوهشگران می گویند هرگز انتظار نداشتند که خارج کردن تیموس با این اندازه خطر در آینده همراهی داشته باشد.

غده تیموس در دوران کودکی نقشی اساسی در رشد و تکامل دستگاه ایمنی دارد. اگر این غده در سنین پایین از بدن خارج شده باشد، بیماران کاهشی درازمدت در شمار سلول های T نوعی از سلول های خونی مسئول مبارزه با عفونت ها و بیماری ها هستند، ایجاد می گردد.

اما هنگامی که فرد به سن بلوغ می رسد، غده تیموس تحلیل می رود و سلول های T کمتری برای بدن فراوری می نماید. ممکن است به نظر رسد که خارج کردن غده تیموس آسیبی فوری ایجاد نمی نماید و ازآنجایی که این غده در جلوی قلب قرار گرفته است، اغلب در جریان اعمال جراحی قلب و قفسه سینه برداشته می گردد.

ممکن است تیموس یاری بزرگی باشد

این پژوهشگران در بوستون آمریکا با استفاده از داده های بیماران در یک سیستم ایالتی مراقبت بهداشتی پیامدها را در بیمارانی که جراحی قلب و ریه روی آن ها اجرا شده بود، مقایسه کردند: بیش از 6000 بیمار که تیموس شان خارج نشده بود، در گروه شاهد یا کنترل قرار گرفتند و 1146 بیمار که تیموس شان خارج شده گروه مورد بودند.

مقایسه نشان داد حتی پس از در نظر گرفتن تأثیر سن، جنس، نژاد و نیز شمار افراد مبتلا به سرطان تیموس، بیماری میاستنی گراویس (یک بیماری خودایمنی همراه با ضعف عضلانی که برداشتن تیموس یک روش درمانی برای آن است) یا عفونت های پس از عمل، در افرادی که تیموس شان با جراحی خارج شده بود، در طول پنج سال با احتمال تقریباً دو برابر بیشتر در معرض خطر مرگ به هر دلیل قرار داشتند

بعلاوه بیمارانی که تیموس شان با جراحی خارج شده بود با احتمال تقریباً دو برابر بیشتر در معرض خطر دچار شدن به سرطان در طول پنج سال پس از عمل قرار داشتند.

از طرف دیگر، سرطان در گروه افرادی که تیموس شان خارج شده بود، نسبت به افراد گروه شاهد تهاجمی تر بود و اغلب پس از درمان اتفاق افتاده بود.

این پژوهشگران می گویند دلیل این همراهی ها نامعلوم است، اما آن ها گمان می نمایند که نبود تیموس به طریقی کارکرد طبیعی دستگاه ایمنی فرد بزرگ سال را مختل می نماید.

زیرگروهی از بیماران در این آنالیز که تیموس شان با جراحی خارج شده بود، تنوع کمتری از گیرنده های سلول T در آزمایش خون شان نشان دادند که احتمالاً با دچار شدن به سرطان یا بیماری خودایمنی پس از جراحی ارتباط دارد.

این پژوهشگران به این نتیجه می رسند که این یافته ها از نقش غده تیموس در فراوری سلول های تازه T و حفظ سلامت در دوران بزرگ سالی حمایت می نماید.

به گفته این پژوهشگران، این یافته ها قویاً نشان می دهد که تیموس ازلحاظ کارکردی نقش مهمی در حفظ سلامت ما تا سرانجام عمر دارد.