طراحی جدید محققان ، هوش مصنوعی ای که می تواند بنویسد - ورزش من و تو

جهت دریافت مشاوره خدمات طرح روی جلد کاتالوگ از بهترین و مجربترین طراحان کشور همراه ما باشید. از طراحی تا چاپ کاتالوگ های تبلیغاتی حرفه ای را با بهترین قیمت از ما بخواهید.

به گزارش خبرنگار فناوری خبرنگاران، اوایل سال میلادی که محققان از نرم افزار جدید فراوری زبان مبتنی بر هوش مصنوعی خود با نام GPT-3 رونمایی کردند، توجه بسیاری به دلیل قابلیت این نرم افزار در فراوری عبارت هایی جلب شد که دقیقا شبیه به نوشته های انسان است.

بعضی می گویند که این برنامه چیزی شبیه به هوش مصنوعی عمومی یا AGI است که توانایی درک یا اجرای هر کاری را دارد که انسان می تواند انجام دهد. ناگفته نماند که این نرم افزار توسط شرکت اپن ای آی (OpenAI) نوشته شده که متعلق به ایلان ماسک، مدیرعامل شرکت های تسلا و اسپیس ایکس، است.

زبان و اندیشه اگرچه به طور واضح یکی نیستند، اما به شدت با هم رابطه نزدیک دارند. بعضی از مردم معتقدند که زبان آخرین نشانه تفکر است. اما از نظر مهندسان و محققان، زبان می تواند بدون وجود روح زنده نیز به راحتی فراوری گردد! تنها چیزی که ضروری است یک پایگاه دادده از زبانی است که توسط انسان فراوری شده و یک برنامه کامپیوتری مبتنی بر هوش مصنوعی.

برنامه کامپیوتری GPT-3 قادر به فراوری محتواست و اشراف بسیاری هم به علم نحو دارد. این برنامه طیف گسترده ای از واژگان را در خود جا داده و به دلیل داشتن دانش بی سابقه ای که دانشمندان در اختیار آن گذاشته اند می تواند بیانیه های کاملا منسجم و مرتبط با مضمون ایجاد کند. با این حال، این برنامه کامپیوتری عمیقا قادر به استدلال نیست و تفکری ندارد.

به عنوان مثال این برنامه متنی نوشت که پیش بینی می نماید بعد از نوشیدن آب کرن بری (میوه ای شبیه به تمشک) با یک قاشق چای خوری آب انگور ممکن است ناگهان بمیرید. در واقع این سیستم برای نوشتن این متن به اطلاعات مربوط به آب انگور در وب دسترسی داشته است.

محققان می گویند: اگر هدف از ساخت GPT-3 ایجاد سیستمی باشد که بتواند چت کند، منصفانه است. ولی اگر هدف این است که بعضی تفکرات را وارد سیستم کنیم، پس تکلیف ما این وسط چه می گردد؟ در واقع هوش مصنوعی با هضم پایگاه داده محتوای زبان، زبان جدیدی را فراوری می نماید. در واقع منبع زبان است و محصول هم زبان. این وسط یک جعبه سیاه اسرارآمیز وجود دارد که هزار برابر کوچک تر از ظرفیت مغز انسان است و هیچ وقت نمی تواند شبیه به آن کار کند.

اما چرا یک برنامه کامپیوتری که ممکن است مبتنی بر هوش مصنوعی باشد، به صد ها گیگابایت اطلاعات دسترسی دارد، ولی از زیست شناسی یا استدلال اجتماعی چیزی نمی داند؟ جواب این است که آن هیچ تجربه واقعی از دنیا ندارد. هیچ وقت نمی تواند دنیا را آنگونه که ما می بینیم ببیند. در واقع این سیستم فقط یک الگوریتم است و دلیلی ندارد که از آن انتظار داشته باشیم بتواند هر نوع استدلالی را ارائه دهد.

زمانی که متن فراوری شده GPT-3 را می خوانیم، تازه درک می کنیم که مغز ما بیشتر این کار ها را به صورت ناخودآگاه انجام می دهد. ما منطقی داریم که این سیستم ندارد و زبان منسجمی داریم که با احساس ما آمیخته است. آنقدر در هر لحظه از زندگی به این کار ها عادت نموده ایم که حتی نمی فهمیم در حال اجرا آن ها در هر لحظه هستیم. نکاتی را به بیان می کنیم می توانیم به یکدیگر ربط بدهیم و حتی گاهی وسوسه می شویم تا عبارت های هوشمندانه تری را به جای عبارات عادی به کار ببریم.

محققان می گویند: هوش مصنوعی فقط خلاصه ای از کوشش نهایی ما به عنوان انسانی است که به اقیانوسی از فراوریات زبان دسترسی دارد.