گونه تازه کشف شده در استرالیا می تواند عظیم ترین دایناسور زمین باشد
به گزارش ورزش من و تو، دانشمندان گونه تازه ای از دایناسورهای عظیم الجثه را کشف نموده اند که عظیم ترین گونه دایناسور کشف شده در استرالیا است و بعضی فسیل های آن که مشابه نمونه های یافت شده در نقاط دیگر است، می تواند آن را به عظیم ترین گونه ساکن خشکی در تمام دوران ها تبدیل کند.
با تور استرالیا از بزرگترین کشور قاره اقیانوسیه دیدن کنید و شهرهای زیبای ملبورن و سیدنی استرالیا را ببینید.
طی دو دهه گذشته آبراهی در استرالیا که به اسم آبراه دایناسورها شناخته گرفته می گردد، نشان داده که این کشور دارای بقایای بسیاری از خزنده انتها (Sauropods) عظیم است. اکنون کشف استرالوتایتان کوپرنسیس (Australotitan Cooperensis) که 92 تا 96 میلیون سال پیش زندگی می نموده، حاکی از آن است که جانداران غول پیکری که زمین زیر پایشان می لرزیده، یک پدیده دنیای بوده اند.
تصور می گردد که کوپرنسیس 25 تا 30 متر طول داشته و دارای پاهایی به ارتفاع 5 تا 6.5 متر بوده است و این مقدار حداقل یک سوم بلندتر از گونه شناخته شده دیگر در همین قاره است. به گفته دکتر اسکات هاکنول (Dr. Scott Hocknull) یکی از کاشفان این گونه نو دایناسوری از موزه کوئینزلند، طول این دایناسور به میزان یک زمین بسکتبال و ارتفاع آن دوبرابر تریلی های جاده ای بوده است.
درباره وزن آن قطعیت کمتری وجود دارد و تقریبا بین 23 تا 74 تن تخمین زده شده است. هم اکنون رکورددار دنیای عظیم ترین گونه دایناسورها پاتاگوتایتان مایورم (Patagotitan Mayorum) است که طول آن به 37 متر می رسد. با یافته های فعلی استرالوتایتان در میان 10 تا 15 گونه عظیم دایناسور در دنیا یافت شده قرار می گیرد اما هاکنول گفت: در نمونه هایی که تا کنون کشف شده تغییرات قابل توجهی وجود دارد و احتمال وجود غول هایی حتی عظیم تر از دایناسورهای عظمی الجثه آمریکای جنوبی هم هست.
نام این گونه دایناسور تازه کشف شده که مقاله مرتبط با آن در نشریه پیرجی (PeerJ) منتشر شده، از کوپر کریک (Cooper Creek) گرفته شده که یک آبراه موقتی پرماجراست. تمام گونه های استرالوتایتان تا کنون در نزدیکی یکی از سرشاخه های این رود که صدها کیلومتر در جنوب کشفیات قبلی خزنده انتها واقع شده است، یافت شده اند.
هاکنول گفت: ما سه گونه کشف شده در شمال، نزدیک وینتون را با غول عظیم خود در موزه تاریخ طبیعی ارومانگا مقایسه کردیم و به نظر می رسد که عظیم ترین دایناسورهای استرالیا همگی بخشی از یک خانواده عظیم خوشبخت بوده اند. ما دریافتیم که استرالوتایتان عظیم ترین خانواده است و پس از آن وینتوتایتان (Wintonotitan) با لگن های عظیم و پاهای بلند واقع شده است.
هاکنول و همکارانش در مسافتی یک کیلومتری هم 5 خزنده پا کشف نموده اند که معتقدند که همه آن ها استرالوتایتان هستند اما بعضی از این استخوان ها برای تأیید این موضوع بسیار پراکنده اند. اسکلت به جای مانده از این گونه با نام مستعار کوپر، بیشتر شامل بازوها، اندام های عقب و لگن دایناسور می گردد.
نخستین استخوان های استرالوتایتان در سال 2004 پیدا شد اما بخشی از تأخیر 17 ساله تا انتشار نتایج این پژوهش، مربوط به خارج کردن این نمونه های از سنگ هایی بود که در آن ها مدفون شده بودند. به گفته هاکنول ساختار زمین شناسی استرالیا، استخوان ها را در سنگ هایی محبوس نموده که بسیار سخت تر از نمونه ها هستند و برای خارج کردن ایمن آن ها، سال ها زمان احتیاج است. بدین ترتیب هر بار که استخوان تازه ای از سنگ ها بیرون آورده می گردد، نظریه های هاکنول هم درباره چیزی که کشف شده، باید بازنگری گردد.
چالش دیگر برای این تأخیر طولانی در انتشار نتایج، تأیید این نمونه ها به اسم یک گونه نو بود. برای این کار هاکنول و همکارانش نسخه های سه بعدی دیجیتالی از هر فسیل ایجاد کردند تا بتوانند با پژوهشگران سراسر دنیا به اشتراک بگذارند و آن ها بتوانند کشف های تازه را با نمونه های موجود در مجموعه خود، مقایسه نمایند.
هاکنول گفت: تیم موزه کوئینزلند نخستین جایی است که به طور مرتب مدل سازی های دیجیتالی سه بعدی انجام می دهد و این موضوع ارزیابی سرعت کشف های آینده را بیشتر می نماید.
با وجود این پیشرفت، هنوز موانع زیادی برای آشکار کردن ذخیره فسیل خزنده انتها در استرالیا وجود دارد. مسطح بودن این قاره و گردش نداشتن عوارض سطحی بر اثر فعالیت های آتشفشانی یا جابه جایی یخچال ها به این معنی است که استخوان های روی سطح، کمتر هستند. جمعیت کم در مناطقی با شانس بالاتر، احتمال یافتن تصادفی نمونه های را هم کاهش می دهد. نخستین استخوان های استرالوتیتان به وسیله دامداران استرالیایی زمانی کشف شد که سوار بر وسایل خود، متوجه چیزی غیرعادی شدند.
علاوه بر این طبق گفته هاکنول، او تنها کسی در استرالیا است که دارای شغلی دائمی در زمینه مطالعه دایناسورهاست. افراد دیگر این کار را به اسم یک پروژه جانبی یا پروژه فوق دکتری انجام می دهد که به عقیده او زمان اندکی برای کشف یک گونه نو است. با این وجود او امیدوار است که ایجاد یک مجموعه گردشگری در اطراف سایت هایی که فسیل در آن ها کشف شده، بتواند موقعیت بیشتری برای کاوش فراهم کند.
عکس کاور: طرحی گرافیکی از دایناسور غول پیکر استرالوتایتان کوپرنسیس در استرالیا
Credit: Vlad Konstantinov, Scott Hocknull, Queensland Museum
منبع: IFL Science
منبع: دیجیکالا مگ