جام جهانی برزیل، گردشگری و توسعه پایدار - ورزش من و تو

جهت دریافت مشاوره سفر با تور کانادا ارزان قیمت با ما همراه باشید، سفر به آبشار نیاگارا و شهرهای پیشرفته تورنتو و مونترال را در کنار ما تجربه کنید.

کشور برزیل با توجه به میزبانی جام جهانی 2014، باید به بهترین شکل از این رویداد برای توسعه صنعت گردشگری خود بهره ببرد. یکی از مهترین اقدامات، از بین بردن تنگناها در برزیل می باشد. رشد نمایش عمومی کشور برزیل در عرصه بین المللی در دهه اخیر به اندازه کافی تحت نفوذ بخش خصوصی و عمومی نبوده است و این موجب شده است تا به طور شایسته از پتانسیل های گردشگری برزیل بهره برداری نگردد. این حقیقت در زمینه کاهش کیفیت فرودگاه ها، همچنین رکود گردشگری در سال های اخیر نیز صادق بوده است.

پیش بینی ها نشان می دهد که اگر برزیل از تمامی ظرفیت ها و فرصت های بوجود آمده از این رویداد، بهره برداری کند، شاهد 79% رشد تعداد گردشگران در سال 2014 خواهد بود و اثرات مثبتی در سال های بعد خواهد داشت.ورود گردشگران مستلزم سرمایه گذاری های زیاد در هتلداری، حمل و نقل، ارتباطات، فرهنگ، سرگرمی و صنایع خرده فروشی می باشد. انتظار می رود ورود گردشگران به دلیل رویداد جام جهانی، درآمد اضافی معادل 12 میلیارد دلار برای شرکت های برزیلی ایجاد کند.

دستاوردهای گردشگری ناشی از رویداد جام جهانی منافع طولانی مدتی خواهد داشت و تعداد گردشگرانی که به دلیل این رویداد وارد برزیل می شوند (حدود 5 میلیون) تا 5 سال آینده نیز حفظ می شوند.

جام جهانی پایدار

تجزیه و تحلیل اثرات اجتماعی و مالی

مدیران و مجریان رویداد بزرگی نظیر جام جهانی در کنار تمامی اقدامات و فعالیت هایی که قرار است انجام دهند، نباید مسئولیت های ذاتی این رویداد را فراموش نمایند. توجه به جنبه های مالی، اجتماعی- فرهنگی و زیست محیطی توسعه پایدار در چنین رویداد عظیمی منجر به کاهش هزینه های اجتماعی و زیست محیطی،

مصرف های بی رویه و ضررها همچنین یاری به یکپارچگی اجتماعی و توسعه افراد، جوامع و روابط بین جامعه و محیط زیست می گردد.

با توجه به معیارهایی که توسط برنامه زیست محیطی سازمان ملل (UNEP) تعریف شده است، ابعاد زیست محیطی، مالی و اجتماعی توسعه پایدار باید با 6 چالش اصلی مقابل یکپارچه گردد:

تغییرات اقلیمی

مدیریت اکوسیستم

کنترل زیست محیطی

مواد زیان آور

استفاده کارا از منابع طبیعی

سلامتی و امنیت کارکنان، بهبود شرایط کاری، ارایه حقوق و مزایا، کیفیت زندگی، تقویت سیستم های یادگیری و امنیت شغلی پس از سرانجام رویداد از مهمترین معیارهای جنبه اجتماعی توسعه پایدار جام جهانی می باشد.

کیفیت خدمات شهری، دسترسی، امنیت، دسترسی به اطلاعات، آموزش زیست محیطی و در دسترس بودن تسهیلات در هنگام برگزاری رویداد و بعد از آن، باید حفظ گردد. سازمان های دولتی و خصوصی که در برگزاری رویداد جام جهانی مشارکت دارند باید در استفاده مسئولانه از مواد خام، محصولات و خدمات کوشا باشند. هدف اصلی، کاهش فراوری دی اکسید کربن ناشی از سوخت های فسیلی (عامل اصلی اثر گلخانه ای) می باشد.

در سال 2006 فیفا برنامه ای به نام هدف سبز را برای کاهش فراوری دی اکسید کربن به برگزار نمایندگان جام جهانی فوتبال در آلمان ابلاغ کرد که بر 4 جنبه آب، زباله، انرژی و حمل و نقل تمرکز داشت. میزان دی اکسید کربن فراوری شده ناشی از فعالیت های جام جهانی 2010 معادل 896661 تن کربن بود که مقدار 1856589 تن کربن نیز به دلیل حمل و نقل هوایی به آن اضافه می شد. میزان دی اکسید کربن فراوری شده در جام جهانی 2010، هشت برابر جام جهانی 2006 بود (بدون در نظر دریافت آلودگی حمل و نقل هوایی).

به طور کلی سفر های بین المللی با هواپیما 67 % از دی اکسید کربن فراوری شده در فعالیت های جام جهانی آفریقای جنوبی را به خود اختصاص دادند، زیرا بیشتر تماشاگران و شرکت نمایندگان با هواپیما وارد آفریقای جنوب شدند، جابجایی داخلی آنها نیز با همین وسیله بود. پیش بینی می گردد به دلیل بزرگ بودن برزیل، همین مقدار آلودگی در جام جهانی 2014 ایجاد گردد.

برای اندازه گیری عملکرد توسعه پایدار یک کشور، استان، شهر یا جامعه یک سری معیار باید تعریف گردد. در اینجا به 7 معیار ضروری برای داشتن یک جام جهانی پایدار اشاره شده است:

1. حفاظت از انرژی و تغییرات اقلیمی: این معیار به مصرف بهینه انرژی با استفاده از فن آوری هایی که حداقل دی اکسید کربن را فراوری می نمایند، اشاره دارد.

2. حفاظت از منابع آبی: این معیار در به کارگیری از فن آوری های استفاده مجدد از منابع آبی در محیط هایی نظیر ورزشگاه، هتل ها و مکان های توریستی و منابع جایگیزین برای فراوری آب اشاره دارد.

3. مدیریت یکپارچه زباله ها: این معیار به کاهش، استفاده مجدد و بازیافت زباله ها در محیط هایی نظیر ورزشگاه ها، هتل ها و مکان های توریستی اشاره دارد. اجرای این معیار مستلزم توسعه زیرساخت ها و آموزش می باشد.

4. حمل و نقل، ترافیک و دسترسی: این معیار به استفاده از وسایل حمل و نقل عمومی، دوچرخه و جهت های پیاده که حداقل آلودگی را ایجاد می نمایند، اشاره دارد.

5. مناظر دیدنی و تنوع زیستی: این معیار به حفاظت از تنوع زیستی در چشم اندازهای طبیعی اشاره دارد. اجرای این معیار مستلزم اجرای برنامه های آموزشی برای کارکنان، دانش آموزان و بازدیدنمایندگان می باشد.

6. ساختمان های سبز و شیوه زندگی پایدار: این معیار به گسترش آگاهی در زمینه شیوه زندگی پایدار اشاره دارد. اجرای این معیار مستلزم توسعه پارک های اکولوژیکی و کمپین های آموزش زیست محیطی می باشد.

7. پایداری در توسعه زیرساخت ها: این معیار به استفاده از گواهی های بین المللی نظیر (Leed، َAcqua و Breeam) برای تضمین پایدار بودن پروژه های زیرساختی نظیر ورزشگاه ها و در نظر دریافت شاخص های ساخت و ساز پایدار اشاره دارد.