ترک عادت موجب مرض نیست! - ورزش من و تو

به گزارش خبرنگاران، روزنامه جوان در ادامه نوشت: اصلاح الگوی رفتاری یعنی چه؟ زمانی که از اصلاح الگوی رفتاری صحبت می کنیم، دقیقاً از چه صحبت می کنیم؟ در ابتدای کار بهتر است این ضرب المثل بسیار اشتباه را کنار بگذاریم که ترک عادت موجب مرض است؛ ترک عادت، رفتارهای کلیشه ای و اشتباه ما موجب بهبودی و پیشرفت است. پس این ضرب المثل رایج و اشتباه توجیه و دلیلی است برای انجام تکرار رفتارهای اشتباه گذشته.

آیا ترک عادت واقعاً موجب مرض است؟

اگر در جایی هستیم که باید در صف بایستیم، طبق عادات اشتباه قبل در داخل صف می زنیم و نوبت را رعایت نمی کنیم. زمانی که در ترافیک هستیم بی دلیل بوق اتومبیل را به صدا درآورده و فقط باعث سلب آسایش می شویم. یا حتی وقتی که به اینترنت و شبکه های مجازی وابسته شده ایم و این وابستگی بیش از حد سلامتی و زندگی عادیمان را دچار چالش می کند یا مثلاً دچار اضافه وزن هستیم، ورزش نمی کنیم، نمک و چربی اضافه مصرف کرده که به سلامتی خود ضرر می رسانیم. آیا ترک این رفتارها اغلب موجب مرض است یا پافشاری و اصرار به انجام آن ها موجب مرض می شود؟

21 روز برای تغییر رفتار

حال برای تغییر اصلاح الگوی رفتاری چه باید کرد؟ تغییر رفتار و اصلاح الگوی رفتاری اغلب در بیشتر ما سخت و حتی غیرممکن است. چگونه است که با وجود رفتارهای ناخوشایند و اشتباه اغلب آن ها را انجام می دهیم؟ چون به این رفتارها عادت کرده ایم. ایجاد تغییر مستلزم سپراندن روزهای سخت است، البته سختی که به هر حال قابل انجام است. برای حل یک مسئله مهم پذیرش و قبول آن است و این پذیرش برای تغییر الگوی رفتاری و اصلاح آن لازم است. تغییر رفتار شدنی است به شرط اینکه خود فرد بخواهد. در این صورت فقط 21 روز لازم است. در این مدت باید مدام تکرار کنیم من می توانم فلان رفتار اشتباه را کنار بگذارم. حتی بد نیست روی کاغذ نوشته و آن را جلوی دید خود قرار دهیم. هرگز هیچ فردی نمی تواند دیگری را تغییر دهد. این تنها به خواست خود فرد امکانپذیر است.

رفتارها مسری هستند، نه ارثی

بیشتر افراد خواهان تغییر و بهترشدن امور و اوضاع در کل جامعه هستند، اما نمی دانند که ابتدا تغییر را باید از خود شروع کرد. اگر خودمان را تغییر دهیم و رفتارهای صحیح را در پیش بگیریم، همین رفتار را فرزندمان در پیش گرفته و ما را الگوی خود قرار می دهد. افراد آیینه اعمال یکدیگرند؛ یعنی اگر در منزل و خانواده خشونت و پرخاشگری را در پیش بگیریم، فرزند ما هم پرخاشگر بار خواهد آمد. رفتارها مسری هستند نه ارثی، یعنی اگر بگوییم چون والدین پرخاشگر هستند ما هم پرخاشگری را به ارث برده ایم این جمله غلط است. ما در واقع از آن ها یاد گرفته ایم که پرخاشگر باشیم و این اخلاق را از آن ها به ارث نبرده ایم. ما رفتارها را ولو صحیح یا غلط به ارث نمی بریم بلکه یاد می گیریم. صفات، رنگ چشم، قد، نوع مو و... را از والدین یا از اجداد خود به ارث می بریم نه رفتارها را. پس بین این دو بسیار تفاوت است.

اول بپذیریم سپس تغییر دهیم

برای اصلاح الگوی رفتاری از خود باید شروع کرد، نه از افراد محیط و اجتماع. اگر ایراد و اشکال در رفتار خود را پذیرفتیم، پس می توانیم درصدد اصلاح آن برآییم. در غیر این صورت بالاجبار نمی توان کسی یا چیزی را تغییر داد. این اجبار و زور باعث سرخوردگی و افسردگی افراد می شود. اگر همواره بخش های منفی خود را انکار کنیم، درصدد رشد رفتارهای غلط خود هستیم. حتی گاهی اوقات همین رفتارها اگر ترک نشود باعث ایجاد یک بزه و یک فرد تبهکار می شود. اگر از کودکی یاد بگیریم که رفتارهای بسیار خشن و ضد اجتماعی انجام دهیم و در یک محیط و خانواده متشنج تربیت شده ایم، پس ناخواسته فرد تبدیل به یک فرد ضداجتماعی می شود که از شخصیت ضداجتماعی خود تبعیت کرده و به غیر نوع و هم نوع خود آسیب می زند.

اگر نهالی کج کاشته شود، تا آخر عمر کج بار می آید. دیوار کج تا ثریا کج است. مگر اینکه خود فرد بخواهد و بتواند با اصلاح رفتارها و تغییر الگوهای رفتاری خویش، درصدد جبران برآید. یک درخت کج همواره کج نمی ماند، فقط اراده فرد شرط است. چون انسان موجودی است که دارای اختیار آفریده شده و می تواند از اجبار و جبر محیطی که حاکم بر اوست، بگریزد. پس پذیرش، قبول و حل مسئله و تغییر آن و صد البته اراده فرد در تغییر رفتارهای اشتباه، مهمترین نکات و پیش شرط های لازم است. ختم کلام اینکه ترک عادت موجب مرض نیست و بیشتر ما نیازمند اصلاح الگوهای رفتاری هستیم.