الهام پاوه نژاد: چوب چند چهره مشهور را می خوریم
به گزارش ورزش من و تو، الهام پاوه نژاد که معتقد است هیچ برنامه مشخصی برای درآمدزایی جامعه تئاتری نداریم، می گوید: کل جامعه هنری چوب چند چهره مشهور را می خورند و تصور عمومی این است که همه فعالان هنری درآمدهای آن چنانی دارند و باید به دیگران یاری نمایند!
این بازیگر در مصاحبه با ایسنا هم درباره نومیدی خود از مسئولان میگوید و تاکید دارد که از این بخش اگر شری نرسد، به خیرش امیدی نیست و هم از تصورات نادرستی که درباره فعالیت جامعه هنری وجود دارد، صحبت می نماید تا جایی که به گفته او، بعضی از مردم پروژه های هنری را هم در بالا رفتن آمار ابتلا به کرونا مقصر می دانند.
او که سال گذشته تجربه اجرای آنلاین نمایش مرجان به کارگردانی آریان رضایی را داشت، درباره تداوم نداشتن چنین تجربه هایی می گوید: تجربه خیلی خوبی بود؛ چیزی شبیه مدیوم تله تئاتر زنده ولی همان سال گذشته هم این موضوع را مطرح کردیم که هزینه های این کار اصلا پایین نیست. شاید به نظر بیاید مگر اجرای یک کار تک بازیگر چه هزینه ای دارد درحالیکه این شکل از اجرا به دلیل مسایل فنی و تکنیکی هزینه های بالایی دارد. اجاره دو سه دوربین برای تصویر دریافت ، اجاره پلاتو، حضور یک کارگردان تلویزیونی برای سوییچ کردن، طراحی های خاص اجرا و ... همه اینها سبب می گردد هزینه بالایی به گروه تحمیل گردد.
او ادامه می دهد: با اینکه فروش بلیت ما خوب بود ولی با آن رقم توانستیم هزینه های کار را جبران کنیم و بخش زیادی از هزینه های آن چند اجرا از جیب کارگردان رفت و به سوددهی نرسید. ولی اگر قرار است چنین شیوه ای ادامه پیدا کند، رسما باید سرمایه گذار وارد کار گردد.
این بازیگر تاکید می نماید: تداوم این جریان به سوددهی آن وابسته است. ولی مثل بسیاری از موارد که برنامه ریزی های ما در لحظه رخ می دهد، در بخش هنر هم این ضعف را داریم. حالا هم همه به دنبال ساخت سریال در شبکه نمایش خانگی هستند درحالیکه کافی است یکی از آن سرمایه گذاران به فراوری تئاتر هم ورود کند. با سرمایه ساخت یک سریال می تواند ده تئاتر تلویزیونی ساخت که با این شیوه هم در حوزه تئاتر فعالیت نموده ایم و هم به درآمدزایی خانواده نمایش یاری نموده ایم. ضمن اینکه این شیوه هم بتدریج مخاطبان خود را پیدا خواهد نمود و می توانیم اجراهای روتین داشته باشیم.
پاوه نژاد با یادآوری این نکته که نمایش مرجان اجرایی تعاملی داشته است، اضافه می نماید: آن اجرا حتما باید زنده می بود چون با تماشاگر بده بستان داشتیم ولی می توان اجراهایی طراحی کرد که ضبط گردد و بعد قابل دسترس باشد و تماشاگر هر زمان که تمایل داشت آن را ببیند. با این شیوه هزنیه ها هم کاهش پیدا می نماید.
او در پاسخ به این پرسش که چرا بخش دولتی به این ماجرا ورود نمی نماید، با لحنی نومید می گوید: حضور دولت، شوخی است. مگر در این یک سال و اندی توانست برنامه منظمی برای خانواده تئاتر طراحی کند. بسیاری از ما حتی در مواردی مانند بیمه هم دچار مشکل شده ایم. اصولا مدیریت دولتی برای هنرمندان صنوف مختلف و نه فقط تئاتری ها کاری از پیش نبرده است. هرچند در این میان خانواده تئاتر و بعد هم موسیقی و سینما بیشترین آسیب ها را متحمل شدند چون دیگر حوزه ها به هر حال فعالیت خود را به شکل کجدار و مریز ادامه می دهند، شاید کمتر از ما وابسته به حضور مخاطب هستند.
پاوه نژاد می گوید: از بخش دولتی شر نرسد، ما را به خیرش هیچ امیدی نیست. کارنامه مدیریت دولتی در یک سال گذشته معین است. بسیاری از اعضای خانواده تئاتر به کارهایی غیر مرتبط روی آوردند؛ از آشپزی تا اسنپ. هر کاری ارزش های خود را دارد ولی بحث بی برنامگی ماست چون زندگی هزینه دارد ولی قشر هنرمند چوب چند چهره را می خورد که دستمزدهای هنگفتی دارند و در این شرایط تر و خشک می سوزند. همه فکر می نمایند بچه های هنری درآمدهای بالا دارند و باید به دیگران هم یاری نمایند! در حالیکه گروه هنری که فقط شامل بازیگران، آن هم بازیگران چهره نمی گردد. جامعه تئاتر متشکل از چندین شغل گوناگون است که در این دوره درآمد همه آنان از بین رفته است.
او در پاسخ به این سخن که دولت نمی تواند بودجه فراوری تئاتر را حتی در زمان تعطیلی این هنر به بدنه آن تزریق کند و تنها با فراوری کار چنین امکانی وجود دارد، تاکید می نماید: واقعا درک نمی کنم این چه استدلالی است؟! مثل این است که برای تحصیل فرزندمان در دانشگاه پس اندازی کنار گذاشته باشیم و اگر خدا نخواسته آن فرزند دچار بیماری شد و جانش به خطر افتاد، بگوییم آن پس انداز برای تحصیلش است نه برای دوا و درمانش! این استدلال به همین اندازه غیرمنطقی است.
بازیگر نمایش های خدای کشتار و کافه پولشری اضافه می نماید: مدیریت دولتی هم اول باید به حیات جامعه تئاتر بیندشید و بعد فراوری نمایش را در نظر بگیرد. به همین دلیل است که می گویم امیدی به این بخش ندارم مگر اینکه سرمایه گذاران خوبی با مشاوران هنری قابل اعتماد وارد این جریان شوند و از کارگردانان کاربلدی که خود برند هستند، دعوت به کار نمایند تا سرمایه گذاران برای حضور در این جریان تشویق و دلگرم شوند. البته برای ورود به چنین کاری حتما نیازمند حضور مشاوران هنری هستیم.
او درباره این موضوع که مرکز هنرهای نمایشی به عنوان متولی تئاتر می تواند به وسیله رایزنی با شبکه نمایش خانگی، راه را برای ساخت تئاترهای تلویزیونی هموار کند، می گوید: دقیقا مرکز می تواند نقش مشاور هنری را بازی کند و بعد از رایزنی با سرمایه گذاران و مدیران شبکه نمایش خانگی، یک کارشناس اصلح را برای معرفی کارگردان ها انتخاب کند که بدون رابطه بازی به این پلتفرم ها مشاوره بدهد . این اتفاق بسیار درست و خجسته است ولی این پرسش وجود دارد که وقتی چنین چیزی به فکر خبرنگاران می رسد، چگونه به ذهن کسانی که در راس تصمیم گیری ها قرار دارند، خطور نمی نماید. آیا آنان نباید برای ایجاد شغل در این خانواده فکری نمایند؟
پاوه نژاد یادآوری می نماید: سال گذشته چند تجربه پراکنده در زمینه تئاتر آنلاین و تئاتر در فضای مجازی داشتیم. چرا یک نفر از مرکز هنرهای نمایشی با کسانی که این تجربه ها را انجام داده بودند، مصاحبهیی نکرد تا آن جریان بتواند استمرار پیدا کند. در این شرایط جای امیدی باقی می ماند؟! این نومیدی از اینجا نشات می گیرد؛ گویی نمی خواهند بشنوند!
این بازیگر در ادامه سخنان خود از بخشی از آسیب های فضای مجازی هم صحبت می نماید.
او با اشاره به درج نظرات مردم در صفحات هنری بازیگران می گوید: بعضی از مردم، پروژه های هنری را هم در بالا رفتن آمار کرونا موثر می دانند. شاید به این دلیل که مدام خبرهایی درباره ابتلای هنرمندان بویژه بازیگران به کرونا منتشر می گردد و متاسفانه یکسری از پروژه ها که به شکل مخفیانه هم کار می نمایند، پروتکل ها را رعایت نمی نمایند. این گونه مخاطبان مدام در صفحات بازیگران می نویسند به خاطر شما پروژه ها تعطیل نمی گردد یا اینکه چرا پروژه ها را تعطیل نمی کنید؟ آنان نمی دانند قشر هنری در یک سال گذشته چه شرایطی داشته، فکر می نمایند از سر شکم سیری و دل خوشی کار می نماید. نمی دانند که بسیاری از بچه های هنری به ناچار و برای گذران زندگی جان و سلامتی خود را به خطر می اندازند.
پاوه نژاد ادامه می دهد: از سوی دیگر بعضی از مخاطبان از جامعه هنری می خواهند برای واکسیناسیون عمومی پویش راه اندازی نمایند. آنان هنوز دچار این خوش بینی هستند که با چنین پویشی می توان به نتیجه رسید. در حالیکه در بسیاری از موارد، ورود هنرمندان به یک ماجرا نتیجه منفی داشته است.
الهام پاوه نژاد در سرانجام خاطرنشان می نماید: این روزها حال مردم خوش نیست. حتی اگر شرایط سفید گردد، باید دید تماشاگر دل و دماغی دارد برای دیدن تئاتر. کسی که دغدغه نان شب دارد، چگونه به فرهنگ و هنر فکر خواهد نمود. بارها گفته ایم وقتی اقتصاد بحرانی گردد، اولین چیزی که از سبد خانوار حذف خواهد شد، کالای فرهنگی است. با احترام به همه بزرگانی که در تحصن تئاتری ها مقابل مجلس حضور داشتند، باید بگویم واقعا چه شد؟! کاری از پیش رفت؟! شرایط ما اسفناک تر از آن است که با این گونه کارها درست گردد
منبع: همگردی